Misja hospicjum inspirowana życiem Urszuli Ledóchowskiej
„Naszą misją jest służba człowiekowi – z czułością, godnością i nadzieją.”
Inspirując się przykładem św. Urszuli Ledóchowskiej, niosącej wsparcie duchowe i opiekę potrzebującym w każdym zakątku życia, otaczamy troską osoby u kresu drogi ziemskiej oraz ich rodziny. W duchu słów naszej Patronki: „Miłość Boża nie zna granic – staramy się nieść dobro niezależnie od wyznań, przekonań i sytuacji życiowej każdego człowieka.”
Święta Urszula Ledóchowska
1865
Julia Ledóchowska przyszła na świat 17 kwietnia 1865 roku w Loosdorf (Austria) jako drugie z siedmiorga dzieci Antoniego Ledóchowskiego (1823–1885) i Józefiny Salis-Zizers (1831–1909). W 1874 roku rodzina przeniosła się do Sankt Pölten, większego miasteczka niedaleko Loosdorf. Tam Julia uczęszczała do Szkoły Panien Angielskich, gdzie otrzymała wykształcenie o profilu humanistycznym.
W 1883 roku spełniły się plany Antoniego, by wrócić z rodziną na ziemie polskie. Ledóchowscy nabyli dworek w Lipnicy Murowanej, niedaleko Krakowa.
1886
W 1886 roku Julia wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie. Po nowicjacie złożyła śluby zakonne i przyjęła imię zakonne Maria Urszula od Jezusa. Pracowała jako nauczycielka i wychowawczyni w szkole prowadzonej przez siostry urszulanki. Pobierała również lekcje malarstwa i ozdobiła klasztorną kaplicę malowidłami ściennymi i obrazami. W 1904 roku została wybrana przełożoną klasztoru krakowskiego.
Wspólnota sióstr powiększała się. W 1908 roku mała filia klasztoru krakowskiego stała się autonomicznym domem urszulanek z własnym nowicjatem, a Matka Urszula jego przełożoną.
1910
W 1910 roku nad Zatoką Fińską powstał dom dla wspólnoty, zwany Merentahti (po fińsku: „Gwiazda Morza”), a także – realizujące idee pedagogiczne Matki Urszuli – gimnazjum z internatem dla dziewcząt. Przynaglona miłością Chrystusa, szybko nawiązała kontakt z miejscową ludnością protestancką, a katolicka kaplica domu stała się miejscem modlitwy również dla Finlandczyków – w ich własnym języku.
Wybuch I wojny światowej w 1914 roku spowodował wydalenie Matki Urszuli, jako obywatelki austriackiej, z Rosji. Wyjechała do Szwecji, do Sztokholmu, a następnie do Danii. Pozostała w Skandynawii, gdzie wraz z siostrami, które kolejno przybywały z Petersburga, zorganizowała szkołę językową dla skandynawskich dziewcząt, a także m.in. ochronkę dla sierot po polskich emigrantach. Aktywnie uczestniczyła w życiu katolickiej diaspory w Skandynawii i współpracowała z Komitetem Pomocy Ofiarom Wojny, założonym w Szwajcarii przez Henryka Sienkiewicza.
Poprzez działalność odczytową kształtowała wrażliwość społeczeństw skandynawskich na sprawę niepodległości Polski. Uczyła się języków skandynawskich, aby lepiej dotrzeć do słuchaczy.
Wkrótce Stolica Apostolska udzieliła zgody na przekształcenie wspólnoty klasztoru petersburskiego w apostolskie Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego – żyjące duchowością urszulańską sięgającą korzeniami św. Anieli Merici oraz tradycją pracy wychowawczej jako uprzywilejowanego narzędzia ewangelizacji. Zgromadzenie szukało jednocześnie form odpowiadających nowym potrzebom, szczególnie ludzi ubogich.
1928
Zgromadzenie szybko się rozwijało – powstawały domy i dzieła w Polsce i na Kresach Wschodnich, od 1928 roku we Włoszech, a od 1930 roku we Francji. Matka Urszula formowała siostry do umiłowania Boga ponad wszystko, pragnąc, aby żyły w prostocie, były pokorne, a równocześnie pełne poświęcenia i twórcze w służbie innym, zwłaszcza dzieciom i młodzieży. Uśmiech, pogoda ducha i dobroć były dla niej szczególnie wiarygodnym świadectwem więzi z Chrystusem.
1939
Płonęła miłością do Jezusa Chrystusa, a ta miłość pozwalała jej kochać każdego człowieka – bez względu na wyznanie, przekonania czy pozycję. Matka Urszula zmarła 29 maja 1939 roku w Rzymie w opinii świętości.
20 czerwca 1983 roku w Poznaniu Jan Paweł II beatyfikował Matkę Urszulę. W 1989 roku zachowane od zniszczenia ciało bł. Urszuli zostało przewiezione z Rzymu do Pniew i złożone w kaplicy domu macierzystego.
2002
W 2002 roku zakończył się proces kanonizacyjny – 23 kwietnia w Watykanie ogłoszono dekret o uznaniu cudu za wstawiennictwem bł. Urszuli. 18 maja 2003 roku w Rzymie Ojciec Święty Jan Paweł II kanonizował św. Urszulę Ledóchowską.
5 marca 2009 roku Senat Rzeczypospolitej Polskiej podjął uchwałę w sprawie uczczenia 70. rocznicy śmierci św. Urszuli Ledóchowskiej i uznania jej za jedną z patriotek. Liturgiczne wspomnienie św. Urszuli przypada 29 maja.
Życiorys naszej patronki, który Państwo mogą przeczytać, został przygotowany przez Siostry Urszulanki z Sanktuarium w Pniewach.